To Νταντά και ο Υπερρεαλισμός ήταν επαναστατικά καλλιτεχνικά κινήματα που ανέκυψαν ως αντίδραση στα γεγονότα και στις ιδέες των αρχών του 20ού αιώνα. Το Νταντά, χαρακτηριστικό του οποίου ήταν η παρουσίαση τετριμμένων αντικειμένων ως έργων τέχνης, καθώς και έργων που δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τους νόμους του τυχαίου, υπήρξε αναρχικό και αντι-καλλιτεχνικό ρεύμα. Όντας, εν μέρει, αντίδραση στον παράλογο όλεθρο που σκόρπισε ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος, αμφισβήτησε όλες τις παραδεδεγμένες αξίες. Ο Υπερρεαλισμός, αντίθετα, ήταν περισσότερο προσδιοριζόμενο κίνημα, που εξελίχθηκε στην δεκαετία του 1920, από καλλιτέχνες του χώρου των εικαστικών και συγγραφείς οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη θεωρία του Φρόιντ περί ασυνείδητου, για να υπονομεύσουν τις παραδοσιακές συμβάσεις. Σε αυτή τη διαυγή και ζωντανή περιγραφή, ο Μάθιου Γκαίηλ ερευνά το έργο ευρέος φάσματος καλλιτεχνών -από τον Μαρσέλ Ντισάν και τον Ραούλ Χάουσμαν ώς τον Μαξ Ερνστ, τον Ρενέ Μαγκρίτ και τον Σαλβαντόρ Νταλί- και χρησιμοποιεί πίνακες, κολλάζ, γλυπτά, κατασκευές, φωτογραφίες και κινηματογραφικά καρέ, προκειμένου να τεκμηριώσει εικονογραφικά τις ποικίλες φάσεις της πλούσιας ντανταϊστικής και υπερρεαλιστικής τέχνης.
Ο Μάθιου Γκαίηλ θεωρείται αυθεντία στην ιστορία της τέχνης του 20ού αιώνα. Έχει επιμεληθεί την ταξινόμηση της συλλογής «Kettles Yard» του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και τώρα εργάζεται για λογαριασμό της γκαλερί «Τέιτ», στο Λονδίνο, συγγράφοντας ένα βιβλίο για τους καλλιτέχνες των αρχών του 20ού αιώνα έργα των οποίων ανήκουν στη συλλογή της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]