Το παρόν μυθιστόρημα αποτελεί ακριβή απεικόνιση της κοινωνίας. Δείχνει παραστατικά την επικρατούσα διαφθορά. Δεν φείδεται λεκτικών χαρακτηρισμών και κτυπάει τους λαϊκούς καθοδηγητές. Οι ήρωες δεν αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας. Είναι αληθινοί. Ο Χάρυ, ο Γιάννης και ο Νίκος περιτριγυρίζουν την εξουσία και βγάζουν τα απωθημένα τους. Η Μέλπω και η Ζίνα αντιπροσωπεύουν τις γυναίκες, που διαθέτουν το κορμί τους βορά ισχυρών ανδρών. Όμως βρίσκονται πάντοτε από πάνω. Ο ευτελισμός είναι αποσκοπός και όχι μέσον. Η ατομική επικράτηση περνάει από δυο στάδια. Τη συκοφαντία και τις σεξουαλικές αδυναμίες. Η `νομενκλατούρα` αντανακλά την πραγματικότητα, ενώ κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Η δράση και οι χαρακτήρες παρασύρουν τον αναγνώστη σε ανασφαλή ερωτήματα. Δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Η σύνθετη σκέψη συνιστά επαρκές εργαλείο για την εισαγωγή σε άγνωστες πτυχές της πολυπλοκότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]