Ο Γ. Γ. Παπαϊωάννου γνώριζε προσωπικά τον Σκαλκώτα και είχε από νωρίς εκτιμήσει τη μεγαλοφυΐα του. Μετά από τον πρόωρο θάνατο του συνθέτη (1949), ο Γ. Γ. Π., σε συνεργασία με την οικογένεια Σκαλκώτα και τους Μίνω Δούνια, Γιάννη Κωνσταντινίδη και Νέλλη Ασκητοπούλου - Ευελπίδη, μαζί με τους οποίους αποτελούσαν, τον μικρό πυρήνα των φίλων και υποστηρικτών του συνθέτη (Επιτροπή Σκαλκώτα και στη συνέχεια Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα), δημιούργησε το "Αρχείο Σκαλκώτα και υπήρξε για μία ολόκληρη πεντηκονταετία, ως το τέλος της ζωής του, η ψυχή της όλης προσπάθειας για την συγκέντρωση του έργου του συνθέτη, για την ασφαλή φύλαξή του, τη μελέτη του, τη δημοσίευση πολλών άρθρων και κειμένων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε μουσικά λεξικά, εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και την γενικώτερη προβολή της ζωής και του έργου του μέσω εκθέσεων, εκπομπών, συνεδρίων κ.ά., που έκαναν το φαινόμενο Σκαλκώτα γνωστό στο διεθνές κοινό. Στους δικούς του κυρίως αγώνες, καθώς και στου διακεκριμένου αρχιμουσικού και πιανίστα Γιώργου Χατζηνίκου, οφείλεται η έκδοση ενός πολύ μεγάλου μέρους του έργου του Σκαλκώτα από διεθνείς μουσικούς εκδοτικούς οίκους, η διοργάνωση πολλών συναυλιών και φεστιβάλ αφιερωμένων στο συνθέτη, η εκτέλεση και η ηχογράφηση πλήθους έργων καθώς και η έκδοση των πρώτων δίσκων LΡ.

Κατά τον εορτασμό της πεντηκονταετηρίδας του Ν. Σκαλκώτα, πραγματοποιήθηκε με δικό του σχεδιασμό και υπομνηματισμό η μεγάλη Έκθεση "Νίκος Σκαλκώτας" (Βερολίνο, 1999 και Χαλκίδα, 2001), ενω το παρόν βιβλίο, του οποίου τον β΄ τόμο άφησε σε μορφή πρόχειρων σημειώσεων, είναι καρπός της πενηντάχρονης συνεχούς μελέτης και ενασχόλησής του με τη σημαντική αυτή υπόθεση.