Η μεγάλη προσφορά των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης στον αγώνα για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας μας και οι ανείπωτες δοκιμασίες και οι φοβεροί κατατρεγμοί που ζήσανε μεταπελευθερωτικά για τριάντα περίπου χρόνια, καθώς επίσης και το πάντοτε επίκαιρο ερώτημα γιατί το πανίσχυρο αναγεννητικό ΕΑΜικό κίνημα, που τις μέρες της Απελευθέρωσης ασκούσε την εξουσία σε όλη τη χώρα, οδηγήθηκε στην ένοπλη Δεκεμβριανή σύγκρουση και υπέστη μια ταπεινωτική ήττα με τα τραγικά συνεπακόλουθα: είναι τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Σταύρος Αβδούλος στα βιβλία του (. . .). Στο βιβλίο του αυτό, με το οποίο ολοκληρώνει τη μελέτη του γι’ αυτό το μεγάλο πατριωτικό κίνημα, αναφέρεται στην πολιτική που ακολούθησε ο Νίκος Ζαχαριάδης από τις 29.5.1945 που επέστρεψε από το Στρατόπεδο του Νταχάου και ανέλαβε την ηγεσία όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και όλου του προοδευτικού κινήματος. Και πώς με την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολούθησε, το ενέπλεξε, σε συνεργασία με το Κομμουνιστικό κέντρο, στον Εμφύλιο και το οδήγησε στην οριστική συντριβή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]