`ΠΡΩΙΝΑ ΤΟΠΙΑ`:
Πάνω σε πάγους ραγισμένους έκρυβα τα πάθη μου
και μες στα μονοπάτια των ανθών.
Οι άμαξες στα ίδια δρομολόγια μονολογούσαν.
Τριμμένη άμμος διαπερνούσε τα κορμιά στη νύχτα
των ανέμων. Πλατιές εξέδρες με ηχηρά φώτα
φιλοξενούσαν υπόγειους θορύβους.
Πάνω στη φλόγα του καπνού γινόμουν ένα με το φως
και έμοιαζα με πρωινούς κομήτες που δεν πάτησαν γη.
Τσιμεντόλιθοι καταπλάκωναν τη κουπαστή
και τα καράβια αραγμένα μέσα σε σκουπιδότοπους.
Διαύγεια και σκοπιμότητες με ρίχνουν στο αέναο
χαώδες τοπίο.
Σιωπηλά παρατηρώ πως το γαληνεμένο άγγιγμα
των άστρων με οδηγεί στην αγκαλιά του φεγγαριού.
