Δύο πτώματα σε μια παραλία. Έξι οι μέρες χάριτος, πριν η αστυνομία φτάσει στα ίχνη τους. Ωστόσο η φύση κάνει καλά τη δουλειά της, όπως ξέρει καλύτερα, γιατί κατέχει την τέχνη της ταφής. Ο Τζόζεφ και η Σελίν, διδάκτορες ζωολογίας, έφυγαν νωρίτερα απ` την ώρα τους. Νωρίτερα απ` τα γηρατειά. « Όποιος μελετά τη φύση οφείλει να συνηθίσει στη βία. Εκεί που αρχίζει η ζωή, αρχίζει και ο θάνατος. Ο κατήφορος ξεκινάει απ` τη μήτρα, από τότε που το σπέρμα εντοπίζει το ωάριο και γαντζώνεται πάνω του. Πεθαίνετε τώρα. Καλά θα κάνετε να το συνηθίσετε». Λόγια της Σελίν στους φοιτητές της. Πώς είναι να είναι κανείς πεθαμένος; Για την κόρη του, για τους συναδέλφους του, για αυτούς που εργάζονται στην αλυσίδα που τελειώνει με την ταφή; Ένα συγκλονιστικό βιβλίο από τον Jim Crace, συγγραφέα του επίσης βραβευμένου «Εξαγνισμού», που επιχειρεί ένα ταξίδι στο «πριν», το «μετά» και το «κατά τη διάρκεια» του θανάτου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]