Σύμφωνα με το Τάγμα των Μελχισεδέκ, βασική και απαραίτητη προϋπόθεση για τα πρώτα βήματα του υποψήφιου Μύστη στον εσωτερικό Δρόμο είναι η δυνατότητα πρόσβασης στη μνήμη εκείνη, που θα του επιτρέψει να αναφέρεται συνειδητά σε τέσσερις σημαντικές φάσεις της ευρύτερης ύπαρξής του: 1) Στην περίοδο μιας ολοκληρωμένης Ζωής συνδυασμένης με μια επιτυχή μαθητεία, 2) Στο πέρασμα από τη Ζωή στον «Θάνατο», 3) Στα τεκταινόμενα κατά την περίοδο του «Θανάτου», 4) Στη διαδικασία της Επαναγέννησης με ενσωματωμένη την τάση για προσφορά. Ο κατάλληλος τρόπος προπαρασκευής του αναζητητή συνίσταται στη συνειδητή αφαίρεση των εντυπώσεων που συνθέτουν την υλική πραγματικότητα, με σαφή διάκριση της υλικής από την άυλη πλευρά. Μόνον έτσι ο Νους θα κατανοήσει τους συμπαντικούς νόμους χωρίς τα χάσματα που αφήνουν οι αμφιβολίες της λήθης από τη μια ζωή στην άλλη. Η αδυναμία πρόσβασης στα ανώτερα επίπεδα, με επακόλουθο την αδυναμία ανακτήσεως της μνήμης, καθιστούν τον «θάνατο» πραγματικότητα, για εκείνον που αντιλαμβάνεται ως αιτία της υπάρξεώς του, τα υλικά συστατικά της. «Γνωρίζω» σημαίνει «θυμάμαι» και «ξεχνώ» σημαίνει «επαναλαμβάνω». Με αυτή την έννοια, για να είναι η αθανασία «συνειδητή» θα πρέπει η νόηση να έχει πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα που εμπερικλείουν αυτή τη γνώση. Ωστόσο, η εμπειρία θα είναι πάντα ανάλογη με τα πρότυπα της δικής μας αντιληπτότητας και προσαρμοσμένη στα μέτρα της δικής μας κατανόησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]