Κάθε χωρισμός πονάει, κάθε τέλος πληγώνει. Όταν κάποια στιγμή απαλύνει, όταν παύει να προκαλεί βαθιές πληγές, τότε μπορεί να μας βοηθήσει να ωριμάσουμε, να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κατανόηση και σεβασμό για εμάς και για τους άλλους. Όλα κάποια στιγμή καταλαγιάζουν. Τότε μπορούμε να βρούμε δύναμη να αρχίσουμε το διάλογο με τον εαυτό μας. Να συζητήσουμε και να κατανοήσουμε όσα έγιναν, να καταλάβουμε και να νιώσουμε πως έγινε και έφτασε μια σχέση στο τέλος της. Να τα χωρέσουμε στην καρδιά μας και να κλείσουμε την πόρτα πίσω μας χωρίς ερωτηματικά, χωρίς θυμό, χωρίς τύψεις, για να προχωρήσουμε μπροστά κάνοντας πραγματικά μια καινούργια αρχή, μια αρχή που θα στηρίζεται σε νέα βάση και όχι απλά σε νέα. . . πρόσωπα. Κλείνω την πόρτα πίσω μου σημαίνει έχω καταλάβει, έχω συναισθανθεί, έχω συγχωρέσει τον εαυτό μου και τον σύντροφό μου, σημαίνει αποδέχομαι το τέλος όσο επώδυνο κι αν υπήρξε. Σημαίνει κρατώ στην καρδιά μου και το μυαλό μου όσα πολύτιμα κέρδισα, και ξεκινώ πιο πλούσια σε εμπειρίες και συναισθήματα για μια καινούργια φάση της ζωής μου. Τώρα μπορώ πλέον να δω τι σημαίνει `νέα αρχή`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]