Τα διηγήματα του Χ. Μέλβιλλ είναι φαινόμενο μοναδικής για τ` αμερικάνικα γράμματα περίπτωσης τέτοιας καταρράκωσης των προλήψεων της δυτικής σκέψης. Και μάλιστα αυτό δεν συμβαίνει μόνο για τις πιο χονδροειδείς της εκφάνσεις, αλλά ο συγγραφέας ασχολείται κυρίως με τις πιο λεπτές και γι` αυτό πιο βαθιά ριζωμένες και επικίνδυνες ψεύτικες βεβαιότητες. Με κείνες που διαλύουν τον άνθρωπο και τον κάνουν να υποφέρει: τον ορθολογισμό, τον ατομικισμό, τον ψευτο-ανθρωπισμό, την αυτοδικαίωση (και τη γενικότερη πολιτιστική-επιστημονική δικαίωση που εφαρμόζει η Δύση), τον οίκτο, την ενοχή, την "πρόοδο" σαν φυσικό κι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της "φυσικής επιλογής", όπως αυτά εκφράζονται συλλογικά μεταξύ άλλων από την κεφαλαιοκρατία (ιδίως στη φιλελεύθερη μορφή της), τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό, τον επιστημονισμό. [...]
(Από την εισαγωγή του Νίκου Βαρδίκα)