[...] Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Ιούλιο Βερν να στρέψει την προσοχή του, το 1875, σ` αυτή τη χωρίς λιμάνια χώρα; Μοιάζει παράδοξο, καθώς η πλειονότητα των άλλων έργων του πάντα είχε να κάνει με τη θάλασσα. Βλέπετε, έχοντας μεγαλώσει στο λιμάνι της Λουάρ και ταξιδεύοντας, κατόπιν, με το δικό του ιστιοφόρο σε πάμπολλες θάλασσες, η περιγραφή πλοίων και λιμανιών ήταν `του χεριού του`. Οι στέπες όμως... πώς πυροδότησαν την έμπνευσή του;
Την απάντηση φαίνεται ότι κρύβει ο ίδιος ο Μιχαήλ Στρογκόφ, όταν -όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια- καλπάζει στις στέπες κυνηγημένοι από τους Τατάρους και πυροβολεί εναντίον τους με... ρεβόλβερ! Μια εύλογη απορία γεννιέται στο νου του `τεχνολογικά ευαίσθητου` αναγνώστη: Είχαν ρεβόλβερ οι αγγελιοφόροι του τσάρου, το 1875; Η απάντηση είναι ναι: Στις 6 Δεκεμβρίου 1871, ο μέγας δούκας και αδελφός του τσάρου Αλεξάνδρου Β`, Αλεξέι Αλεξιέγεβιτς, είχε επισκεφθεί το εργοστάσιο όπλων Smith & Wesson στις ΗΠΑ, όπου του δώρισαν το ολοκαίνουργιο ρεβόλβερ Model 3. Ο μέγας δούκας δοκίμασε στην πράξη τις αρετές αυτού του πιστολιού κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής του εκστρατείας στην Άγρια Δύση - το 1872, συντροφιά με τους πασίγνωστους Μπούφαλο Μπιλ και στρατηγό Κάστερ. Επιστρέφοντας στη Ρωσία, έπεισε τον αδελφό του και παράγγειλαν 41.000 τέτοια ρεβόλβερ, προτού ακόμη τα υιοθετήσει το ίδιο το αμερικανικό ιππικό. Μια λεπτομέρεια αυτής της ιστορίας είναι ότι τελικά αγόρασαν μόνο τα 20.000, καθώς οι οπλουργοί του τσάρου αντέγραψαν με επιτυχία το σχεδιασμό τους και παρήγαγαν με μικρότερο κόστος ακόμη πιο ανθεκτικά ρεβόλβερ, πράγμα που οδήγησε τους Smith & Wesson στα πρόθυρα της πτώχευσης. Το σίγουρο είναι ότι αυτά τα ρεβόλβερ επέζησαν πέντε πολέμων, δρώντας ακόμη και κατά το Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο (1917-1923). [...]