Αφηγήσεις γεγονότων από τη γεμάτη περιπέτειες διαδρομή του Μίκη Θεοδωράκη, ένα περίγραμμα της μουσικής προσφοράς και της προσωπικότητάς του και μερικές προσπάθειες ερμηνείας της θεώρησης εκ μέρους του κάποιων φαινομένων της πολιτιστικής και πολιτικής μας ζωής δίνουν ίσως πειστικές ερμηνείες της απήχησης που είχε ως τώρα το έργο του και οι επιλογές του στον τόπο του και σε άλλα μέρη.
Το έργο του είναι η συνισταμένη του Έλληνα από την αρχαιότητα ως σήμερα. Θεματογραφικά και μουσικολογικά. Ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο όπου αντικατοπτρίζονται οι ελληνικές μουσικές φωνές, η παλλόμενη έκφραση του λαού στις μεγάλες περιόδους της συγκλονιστικής του πορείας. Υπηρέτησε την ελευθέρία με το τραγούδι. Την υπέβαλε με τη στάση και την έμπνευσή του. Η τέχνη ανακουφίζει, η μουσική εξυψώνει και το τραγούδι ξαναγεννάει. Το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη είναι λυτρωτικό. Κυλά σαν το νερό του ποταμού, με τη σκέψη στη θάλασσα. Ξεκινώντας από τα γνήσια στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης, πάνω στα οποία βάσισε τα επιτεύγματα της δικής του καλλιτεχνικής ευαισθησίας, πέταξε σε ευρύτερους ορίζοντες, αντί να παραμείνει ένας δημιουργός τοπικής εμβέλειας, και με την τόλμη και την ιδιοφυΐα του, για να πούμε τα λόγια που αρμόζουν, κατά τον Νίκο Εγγονόπουλο «για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, για τους δυνατούς» έφτασε να γίνει οικουμενικός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]