Πήρες λοιπόν την τέχνη, την έκανες Γιορτή, και σαν πολύτιμο δώρο τη χάρισες στη Χώρα σου που εσύ ονόμασες Θρησκεία! `Θρησκεία μου είναι η Ελλάδα. . .`, φώναζες με καμάρι, ακόμα κι όταν γυρνούσες ολομόναχος στους `απέραντους. . . παλιούς δρόμους. . .` Γιατί ήσουν βέβαιος πως στο τέλος η αγάπη σου για την Ελλάδα που εσύ ονειρεύτηκες, θα είχε τον τελευταίο λόγο. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
