«Τι είναι για τον καθένα η λάμψη της ζωής του; Για μένα η θεία μου ήταν το λαμπερότερο πρόσωπο του κόσμου. Την έβλεπα δυο φορές το χρόνο, μια στην Ελλάδα και μια τα Χριστούγεννα στον Καναδά. Περνούσαμε φοβερά οι δυο μας. Ταξιδεύαμε στην Κούβα, στο Μεξικό και στον Άγιο Δομίνικο μαζί. Ήμασταν σαν δυο αυτοκόλλητα που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν το ένα απ` το άλλο. Και τώρα που η θεία έγινε πεταλούδα θα με προσέχει όπου κι αν είμαι, ό,τι κι αν κάνω»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
