Το βιβλίο αυτό δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι η ιστορία μιας απάτης. Μιας χυδαιότητας σαν κι αυτές για τις οποίες ξετρελαίνεται κάθε λογοτεχνία. Γιατί η λογοτεχνία είναι μία τέχνη που τρέφεται από το ψέμα και την προδοσία. Δεν γράφεις τίποτα αξιόλογο χωρίς να μαχαιρώσεις κάποιον πισώπλατα. Όσοι πιστεύουν στις καλές προθέσεις στη λογοτεχνία ας πάνε καλύτερα να καλλιεργήσουν τον κήπο τους. Οι άλλοι, αυτοί που αντιστέκονται στους πειρασμούς της τιμιότητας, θα ανέβουν τα σκαλοπάτια της ατιμίας με την πένα τους σε εγρήγορση. Αυτοί ίσως ν’ αφήσουν κάποιο έργο ως συγγραφείς. Ίσως να κατακτήσουν μια θέση ανάμεσα στους ζωντανούς. Ίσως. . .γιατί η μπαμπεσιά δεν εγγυάται την ύπαρξη ταλέντου. Η ιστορία αυτού του βιβλίου εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δύο τέτοιους κλέφτες ιστοριών. Με φόντο το Παρίσι κι έναν serial Killer που τρομοκρατεί τις γυναίκες και δίνει ιδέες σε επίδοξους συγγραφείς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]