Στο μυθιστόρημα του Μάκη Θεοδόση τόπος και χρόνος χάνουν τη σημασία τους. Ο συγγραφέας αρνείται πεισματικά να ασχοληθεί με το που και πότε, καθώς και με την καθημερινότητα των ηρώων του, επικεντρώνοντας την οντότητά τους στη σεξουαλικότητα και τη συναφή μ` αυτήν πάλη των φύλων. Ο μύθος ξετυλίγεται μέσα από τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Η εναλλαγή των συναισθημάτων και των καταστάσεων που αυτοί βιώνουν επιδεινώνει την τραγική σύγκρουση μεταξύ της αναπόφευκτης θέλησης και της διαμετρικά αντίθετης συνείδησης.
Σ` αυτή τη μοντέρνα "Ερωτική τραγωδία", ο συγγραφέας παντρεύει με αριστοτεχνικό τρόπο τον ερωτισμό με τη φιλοσοφική διείσδυση. Δεν είναι ένα τρυφερό βιβλίο, κυρίως όμως δεν είναι ένα μυθιστόρημα που το έχει υπαγορεύσει η ίδια η ζωή, αλλά ο φόβος και η επιθυμία.
