Στην τέχνη και τη απόλυτη εικαστική αλήθεια στην οποία εντάσσεται η ζωγραφική της Όλγας Τρικοπούλου- Κυριακοπούλου γράφονται εντονότατα σημάδια μιας εικαστικής μεταφοράς και μιας ανεστραμμένης συνάρτησης. Οι δυνάμεις που δημιουργεί η συγκεκριμένη τεχνική με τις περαστικές παρουσίες -απουσίες, τις μορφές των γυναικών, τις φιγούρες που κινούνται στο άυλο σχήμα ευπρόσδεκτα και καταλυτικά δίνουν την ουσιαστική οντότητα που διεκδικεί η αναπαράσταση. Στα έργα της καλλιτέχνιδας υπάρχει μια αμιγής εξπρεσιονιστική γραμμή και έκφραση. Η υπαινικτική απόδοση του χώρου σε αντιδιαστολή προς τις ανθρώπινες μορφές αποδίδεται διαφοροποιημένα από το συναίσθημα ενώ αντισταθμίζεται από την αρμονία σχημάτων και χρωμάτων. Τα χρώματα δυνατά με έντονες αντιθέσεις μεταξύ θερμών και ψυχρών τόνων ενισχύουν την θεατρικότητα και εξάρουν, σε συνδυασμό με τις στάσεις, τις χειρονομίες και τα νεύματα τον ρόλο της εκφραστικής δύναμης με τα βαθιά χαραγμένα πρόσωπα, τα υπερτονισμένα μάτια που αντιπαραβάλουν την τοτεμική εικόνα. Όλα τα σχέδια μεταβάλλονται σε διαφορετική πραγματικότητα από το χρόνο και τον τόπο. Τα εκθέματα είναι απελευθερωμένα. Αποδίδουν την ιδεώδη ομορφιά, τον ονειρώδη κόσμο που δείχνει σπάνια τόλμη απέναντι στις δράσεις και τις αντιδράσεις. Ένα πολιτιστικά ουδέτερο πεδίο μέσα στο οποίο τοποθετεί η δημιουργός τη γυναίκα ως φιγούρα να δέχεται την χρωματική επίδραση και να ανταποδίδει με την ασίγαστη ζωτικότητα την ύπαρξη.

Λεόντιος Πετμεζάς
Ιστορικός Τέχνης