Ο Αριστοτέλης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους, ερευνητές και διανοητές, γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής απ` το γιατρό Νικόμαχο και τη Φαιστίδα το 385 π.Χ. Ακολούθησε το χρησμό του Μαντείου των Δελφών - του Πυθοί θεού χρήσαντος αυτώ φιλοσοφείν Αθήνησι - σπούδασε φιλοσοφία υπό τον Πλάτωνα στην Αθήνα και δίδαξε στην Ακαδημία (367-384 π.Χ.) το 348 π.Χ., μετά το θάνατο του Πλάτωνα, πήγε μαζί με τον Ξενοκράτη στην Άσσο της Μικράς Ασίας και δίδαξε φιλοσοφία και επιστημονικά μαθήματα σε ευρύ κύκλο ακροατών. Το 345 π.Χ., ίσως ύστερα από πρόσκληση του Θεόφραστου, εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη και έμεινε εκεί διδάσκων μέχρι το 342 π.Χ., που ο Φίλιππος του ανέθεσε τη διαπαιδαγώγηση του δεκατριετούς τότε Αλεξάνδρου. Το 336 π.Χ., μετά το θάνατο του Φιλίππου, επανήλθε στην Αθήνα και το 335 π.Χ., ίδρυσε μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισσού το «Λύκειο» που εκλήθη και «περίπατος» λόγω των πολλών στοών του μεγάρου. Το 323 π.Χ., μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απεσύρθη στην Χαλκίδα, την πατρίδα της μητέρας του, όπου και πέθανε από στομαχικό νόσημα το 322 π.Χ. Τα περισσότερα έργα του Αριστοτέλη έχουν απωλεσθεί. Αυτά που έχουν διασωθεί διακρίνονται σε λογικά, φυσικά, βιολογικά, ψυχολογικά, μεταφυσικά, ηθικά, πολιτικά και τεχνολογικά προβλήματα. Το προκείμενο έργο του Αριστοτέλη Μετά τα Φυσικά ανήκει στα λεγόμενα ακροαματικά ή απόρρητα έργα του Φιλοσόφου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]