Ο τίτλος `Μετά τα φιλολογικά`, παραπέμποντας στα αριστοτελικά `Μετά τα φυσικά`, θέλει να πει, πολλά κι άλλα οπωσδήποτε, προπάντων όμως αυτό: όπως μετά τα φυσικά (πράγματα ή συγγράμματα) ήρθαν στο φως τα `Μετά τα φυσικά`, η ατρύγετη θάλασσα της Μεταφυσικής, έτσι και για τα φιλολογικά: ξανανοίγεται πίσω τους άλλη περιοχή, ένας αναβαθμός τους, ένα ιδιαίτερο είδος κριτικής. Προϋποθέτοντας δηλαδή τη φιλολογία, πλήρη, κατά το δυνατόν, γνώση και κατοχή των έργων της γραμματείας (. . .), τα `Μετά τα φιλολογικά` δεν αρνούνται την ελευθερία μιας πιο προσωπικής, πρωτογενούς δημιουργίας. Τα δοκίμια που περιλαμβάνονται στα `Μετά τα φιλολογικά` καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα κειμένων από την αρχαία ελληνική και τη νεοελληνική γραμματεία ως την ευρωπαϊκή και παγκόσμια λογοτεχνία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]