Ό,τι η λογοτεχνία δημιουργεί σαν μετείκασμα της πραγματικότητας, μόνο η ζωή μπορεί να το αντιγράψει και να το χρίσει πραγματικό. Εντολοδόχος αυτής της ασύλληπτης δυναμικής ο συγγραφέας, καλείται να δημιουργήσει εκ του μηδενός, σαν τίποτε να μην είχε προηγηθεί, σαν θεός που εντέλλεται να ποιήσει το α-φύσικο. Υπάρχει ένας κόσμος που οφείλει να καταστραφεί για να γεννηθεί ο καινούριος και θα καταστραφεί μόνον απ` αυτόν. Ο συγγραφέας `γράφεται` και πεθαίνει για να μπορέσει να ζήσει. Ο λόγος του δεν είναι ούτε ζωντανός ούτε νεκρός. Μόνο θάνατος που περιγράφει ζωή.
Άλλωστε η γραφή νομοθετεί από μόνη της. Όταν βρίσκεται προ του τέλους. Και γραφή είναι ό,τι καταργεί αυτό που γνωρίζουμε ως γραφή.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
