Ένα βιβλίο με φωτογραφίες, είναι πάνω απ’ όλα, ένα βιβλίο μνήμης. Το Μεσολόγγι, στη θύμηση των ανθρώπων, έχει καταγραφεί με το κύρος του μύθου, αφού δεν υπήρξε ένα σύμβολο ελευθέριας μόνο για την εποχή του. Το λεύκωμα αυτό ενώνει τη φωτογραφία με το στίχο, την οπτική εικόνα με τη λεκτική έκφραση του συναισθήματος, αποτελεί μια ομιλούσα προσωπογραφία της πόλης, που είναι συγχρόνως και μια λυρική ψυχογραφία της. Μ’ άλλα λόγια, δεν είναι μια καταγραφή αρχείου, αλλά μια παρακαταθήκη βιωμάτων, μια αποτύπωση ζωής, όχι μόνο για εκείνους που έζησαν και ζουν σ’ αυτή την πόλη, αλλά και για εκείνους που πρόκειται να έρθουν.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
