[...] Για το Memorandum ο Μάρτιν Έσλιν έχει γράψει: `Καινούργιοι άνθρωποι έρχονται στην εξουσία επιβάλλοντας τη χρήση μιας νέας γλώσσας [ιδέας], που μόνο αυτοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν και να κατανοήσουν. Η κυριαρχία τους καταρρέει όταν αποκαλύπτεται ότι δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να την καταλάβουν και οι ίδιοι. Αλλά -κι αυτή είναι η τραγική ειρωνεία του έργου- ακόμα και όσοι αθώα περιπλέκονται στις ψευδαισθητικές αντιμαχίες που ξεσηκώνουν οι πόλεμοι για την ερμηνεία αυτών των αδιευκρίνιστων ιερών κειμένων, ζημιώνουν ανεπανόρθωτα το χαρακτήρα τους: Η πίστη τους στη λογική, στον εαυτό τους και στην τελική νίκη της αλήθειας, υποσκάπτεται τόσο βαθιά, που καταλήγουν δειλοί συκοφάντες, ενδιαφερόμενοι μόνο να περάσουν αβρόχοις πόσι οι ίδιοι. Αυτή είναι η τύχη του Γκρος, του ήρωα στο Memorandum. Όταν αντιμετωπίζει την τελική δυσκολία επιλογής, καταφεύγει σε ωραίες φράσεις για τον ανθρωπισμό και το δίκαιο. Με τη χρησιμοποίηση αυτών των αφηρημένων εννοιών για να καμουφλάρει το ότι έχει παραδώσει την ηθική του υπόσταση, μεταβάλλει αυτές τις έννοιες σε ακατάληπτο λεξιλόγιο της άλλης ανόητης γλώσσας που ο ίδιος αποκάλυψε σαν απάτη`.