Το πρώτο μυθιστόρημα του Σωτήρη Πατατζη "Μεθυσμένη πολιτεία" (1948) διαδραματίζεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη που θυμίζει τη γενέθλια πόλη του Μεσσήνη (ή Νησί) της Μεσσηνίας, την εποχή της μεταξικής δικτατορίας και ενώ οι πάντες περιμένουν, από στιγμή σε στιγμή, να ηχήσουν οι σειρήνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με εύρημα την αναστάτωση που προξενεί στην πληκτική ρουτίνα της ήσυχης πολιτείας ένα θεατρικό μπουλούκι από την Αθήνα, ο Πατατζής ζωντανεύει στις σελίδες του τον μικρόκοσμο της επαρχίας, του κάμπου και της πόλης, και αναβιώνει τη μελαγχολική ατμόσφαιρα του Μεσοπολέμου σαν σε φωτογραφία σέπια. Πρόκειται για την εποχή μετά την Καταστροφή, όπου "όλα στον κόσμο έχουν γκρεμιστεί" και η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να συνέλθει από τους διαδοχικούς πολέμους δέκα ετών (1912-1922) και την τραυματική ήττα στη Μικρά Ασία. Την εποχή της ατελέσφορης προσπάθειας για την εθνική ανασυγκρότηση, με την ταραγμένη και ασταθή πολιτική ζωή, που το 1936 έδωσε την ευκαιρία στον Ιωάννη Μεταξά να εγκαθιδρύσει δικτατορία υπό το πρόσχημα του "κομμουνιστικού κινδύνου".