Εάν ο κάθε λαός «πλάθει» τους ήρωές του, με την έννοια ότι επενδύει τους ήρωές του με τις αρετές, τις αξίες και τις αρχές που θεωρεί ότι αποτελούν κανόνες του εθνικού βίου, οι ίδιοι οι ήρωες ασφαλώς συμβάλλουν στη διαδικασία με την προσαρμογή τους στα παραδεγμένα εθνικά ηρωικά πρότυπα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε ένας τέτοιος ήρωας. Στον βίο του συμφύρονταν διάφοροι ρόλοι, αυτοί του κλέφτη και του καπετάνιου των κλεφτών, αλλά και του συνεργάτη των προεστών, του λαϊκού ηγέτη, καθώς και του πολιτικού που συνδεόταν με εκπροσώπους των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων της εποχής. Γενναίος, όπως ο Αθανάσιος Διάκος και ο Μάρκος Μπότσαρης, αλλά συνάμα και διαλλακτικός, όπως όλοι οι εξέχοντες Μοραΐτες προεστοί, ο «Γέρος του Μοριά» θα μπορούσε ίσως να αναδειχτεί ηγέτης των Ελλήνων, αν διέθετε την απαραίτητη μόρφωση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]