Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών η Κρίστα Βολφ περνάει ένα μεγάλο διάστημα στο Λος Άντζελες. Από τη Δύση πια, από έναν κόσμο τόσο μακρινό, κοιτάζει πίσω, κοιτάζει τη ζωή που έζησε στην Ανατολική Γερμανία μέχρι την πτώση του Τείχους «με άλλη ματιά», ανακαλεί μνήμες που σφράγισαν τη ζωή της και ρουφάει με όλες της τις αισθήσεις το καινούριο της περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα τοπία στην άκρη του Ειρηνικού, τη ζωή στην Καλιφόρνια - την πόλη όπου έζησαν αυτοεξόριστοι οι Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Τόμας Μαν και τόσοι άλλοι.
Ξεκινώντας από προσωπικές της εμπειρίες, από την αρρώστια, τον πόνο, τη συμβίωση, το γάμο, καταλήγει στην καθολικότητα του ανθρώπινου βιώματος. Ανατρέχει στην παιδική της ηλικία, θυμάται τα πρότυπα των νεανικών της χρόνων, περιγράφει την εμπειρία μιας χειρουργικής επέμβασης δοκιμάζοντας φαινομενικά εξ ανάγκης νέους τρόπους γραφής, φτάνει να ανακρίνει σχεδόν τον ίδιο της τον εαυτό με έναν τρόπο ανυπόκριτο και ανοιχτό, μιλάει για τη σχέση της με τον Γκέρχαρντ Βολφ και για το γάμο της, διατηρώντας ταυτόχρονα την κοφτερή της ματιά για όσα συμβαίνουν γύρω της, για τον Πόλεμο του Κόλπου, για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, για την εισβολή στο Αφγανιστάν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]