"Πιστεύω ότι αυτός ο χώρος, τον οποίο τώρα εσείς τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα γίνει τόπος προσκυνήματος και θα `ρχονται εδώ τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια". Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της αγωνίστριας Αθηνάς Μπενέκον μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και κάπως έτσι πορεύτηκαν όλες οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού, δίχως φόβο, χωρίς κανένα δισταγμό, στον αγώνα τους για μια ελεύθερη πατρίδα."
Ο Κώστας Γκριτζώνας σε τούτο το βιβλίο του μιλά για ένα φαινόμενο μαζικού ηρωισμού μαχητριών, πρωτοφανέρωτο για γυναίκες. Δεν πρόκειται για εξαιρέσεις, ισχυρίζεται ο συγγραφέας και φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να καταγράψει κάποιος τη συνολική εικόνα της Ελληνίδας αντάρτισσας, που αγωνίστηκε πλάι στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και έγραψε τη δική της τολμηρή και απαράμιλλη ιστορία.
