Καπνίζοντας στη σκοτεινή, νυχτερινή ερημιά, με σβησμένη τη μηχανή του αυτοκινήτου, κάνοντας με τα φανάρια στιγμιαία, ακαθόριστα σινιάλα στους επιβάτες των τρένων που περνούν στο βάθος. Κάποια από αυτές τις σκιές μες στα φωτισμένα βαγόνια πρέπει σιωπηλά έστω, μ` ένα νεύμα, ν` ανταποκριθεί. Κι άλλη, κι άλλη. Είναι τα νεύματα αυτά τα αινιγματικά που συνθέτουν τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
