`Κατατάχτηκα για να ξεπληρώσω το φοιτητικό μου δάνειο. Ξαφνικά έγινε το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και ένα ωραίο πρωί ξύπνησα στο Αφγανιστάν. Ένα χρόνο μετά βρέθηκα στο Ιράκ και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατά κάνουμε ΕΜΕΙΣ εδώ`. (Στρατιώτης Έντουαρντ Ντάλτον, Ιράκ)

`Ναι, υπέγραψα ένα συμβόλαιο με την κυβέρνηση για να υπηρετήσω στο στρατό και ένιωθα περήφανος, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα χρησιμοποιούσαν το στρατό μας με τόσο ιδιοτελή, άτιμο τρόπο`. (Μάικλ Γ., μέλος της Εθνοφρουράς, Ιράκ)

Οι μοναδικές αυτές μαρτυρίες ανασυνθέτουν την εικόνα της αμερικανικής κατοχής καταρρίπτοντας τον «πατριωτικό» μύθο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Δηλώνοντας θύματα εξαπάτησης, οι στρατιώτες κατηγορούν την κυβέρνηση Μπους ότι τους είπε ψέματα για τα όπλα μαζικής καταστροφής και την Αλ Κάιντα, περιγράφουν το χάος του μεταπολεμικού Ιράκ και στιγματίζουν το πλιάτσικο των εταιρειών που ανέλαβαν την «ανοικοδόμηση» της χώρας. Στα γράμματά τους, μέσα από τον θλιβερό απολογισμό θυμάτων και υλικών απωλειών, αποτυπώνεται χωρίς εξωραϊσμούς ο τρόμος της εμπόλεμης ζώνης. Παράλληλα, συγγενείς στρατιωτών αλλά και βετεράνοι προηγούμενων πολέμων μιλούν για τις αγωνίες, το θυμό και τις ελπίδες τους.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]