Ένα από τα πιο δύσκολα αντικείμενα κοινωνικής έρευνας είναι η διαπλοκή του υποκειμενικού με τον κοινωνικό χώρο. Αυτό γιατί όχι μόνο οι δύο αυτοί χώροι δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν επαρκώς, αλλά γιατί συχνά οι ερευνητές έχουν ασαφή εικόνα για τη σχετική αυτονομία που τους διέπει. Έτσι τελικά ανάγουν τον ένα στον άλλο· αυτός ο ανταγωνισμός δύσκολα αποφεύγεται στην πράξη, ενώ στη θεωρία οδηγεί σε ασαφείς έννοιες. Η παρούσα έρευνα αποτελεί ένα παράδειγμα αποφυγής αυτών των κινδύνων. Η ερευνήτρια Αναστασία - Βαλεντίνη Ρήγα, στηριζόμενη επάνω στην αφηγηματική συνέντευξη και την τεκμηριωμένη παρατήρηση, οδηγήθηκε σε μια ερευνητική, πιθανόν και θεραπευτική θέση, που της επέτρεψε να διεισδύσει ως το σημείο διαπλοκής του υποκειμενικού με τον κοινωνικό χώρο. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
