Η Μαρία Κτιστοπούλου είναι ζωγράφος που εμφανίστηκε στο χώρο της τέχνης στις αρχές της δεκαετίας του `90. Αν και χειρίζεται εκφραστικά αλλά και με άνεση, διάφορα ιδιώματα του μοντερνισμού, επικεντρώνεται μέσα από τα έργα της, στους τρόπους διαπραγμάτευσης της ρεαλιστικής απεικόνισης, χωρίς ποτέ να περιορίζεται σε αυτήν. Το ενδιαφέρον της εστιάζεται στην απόδοση του διαλόγου ανάμεσα στη μορφή και στο περιβάλλον της, ανάμεσα στα υποδεικνυόμενα και στα υπαινισσόμενα που αυτή παρουσιάζει, διεγείροντας τον νου και την φαντασία του θεατή. Ο τρόπος των μορφοδυναμικών διαπραγματεύσεων της ζωγράφου ενσωματώνει και ταυτοχρόνως αποκαλύπτει τις διαδικασίες που ακολουθεί, δομοκατασκευαστικές και επιφανειακές, με ποικίλες διαστρωματώσεις, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, που αποδίδει στην κάθε σύνθεσή της τις ποιοτικές και τις υφολογικές της διαστάσεις. Ο θεατής, παρατηρώντας τα έργα της ζωγράφου, δεν μένει στο απυρόβλητο. Γίνεται σύστοιχο αντικείμενο της εικαστικής δραματουργίας και "παράστασης", μέσα απ` όπου μυείται σ` έναν κόσμο που περιλαμβάνει πτυχές της λειτουργίας του ατομικού του και του συλλογικού υποσυνείδητου, της μνήμης και των εντυπώσεων που αποκομίζει από τη ζωή. Σύμβολα και αλληγορίες διαπλέκονται και νοηματοδοτούν τις ρεαλιστικές εμφανίσεις των τοπίων και των μορφών της Μ. Κτιστοπούλου, η οποία μέσα από ετεροπροσωπίες, τονίζει τις σημασίες που αποκτά το ίδιο αίνιγμα του βλέμματος, κατοπτρίζοντας ενδογενείς υπαρξιακές καταστάσεις. Στην μελέτη αυτή γίνονται αναφορές των εκδοχών της "μίμησης" στην αρχαιότητα και στα νεώτερα χρόνια, μέσα από συγκλίσεις και διαφορές που χαρακτηρίζουν τον φιλοσοφικό στοχαμό. Σύντομες αναφορές γίνονται επίσης στους δρόμους που ακολούθησαν οι "αναπαραστατικοί" ζωγράφοι στο διεθνές και εγχώριο σκηνικό, στο οποίο εντάσσονται και τα έργα της Μ. Κτιστοπούλου, με διακρινόμενες εμφανώς τις ιδιαιτερότητές τους.