Μια φορά κι έναν καιρό, ήρθε στον κόσμο ένα κοριτσάκι, όμορφο και χαριτωμένο. Την τρίτη νύχτα από τη γέννησή του, όταν όλοι στο σπίτι κοιμόντουσαν, μπήκαν αθόρυβα στο δωμάτιο του μωρού οι τρεις Μοίρες. Στάθηκαν πάνω απ` την κούνια του κι άρχισαν να λένε τα γραμμένα του...
Πρώτη μίλησε η μεγαλύτερη, η Κλωθώ, που γνέθει το νήμα της ζωής μας: `Αυτό το κορίτσι θα έχει μυαλό που πατά στη γη και φαντασία που αγγίζει τον ουρανό. Θα μάθει την τέχνη του αργαλειού και θα υφαίνει τόσο όμορφα, όσο η Άνοιξη όταν στρώνει το χώμα λουλούδια`.
Ύστερα μίλησε η μικρότερη, η Άτροπος: `Θα ζήσει πολλά χρόνια`, είπε μόνο. Δεν της αρέσουν, βλέπετε, οι πολλές κουβέντες. Κι ύστερα μίλησε η μεσαία, η Λάχεση, αυτή που αποφασίζει τι θα λάχει στον καθένα μας: `Τα παιδικά της χρόνια θα κυλήσουν χαρούμενα. Τα νιάτα της θ` ανθίσουν σαν τριαντάφυλλα. Θα παντρευτεί έναν πλούσιο νέο που θα την αγαπά. Θα τον ακολουθήσει στα ξένα, αλλά...`
... με στημόνι αρχαίους ελληνικούς μύθους και λαϊκές αφηγήσεις...
... με υφάδι παραδοσιακά τραγούδια του αργαλειού, νανουρίσματα και παιχνιδοτράγουδα...
... το Θέατρο του Παπουτσιού πάνω στο Δέντρο υφαίνει την ιστορία της Ρηνιώς, μιας νεαρής υφάντρας...

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]