Μετά από μακρά περίοδο καθυστέρησης ως προς τις ψυχολογικές και ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, η Ελλάδα διαθέτει και πανεπιστημιακές σχολές ψυχολογίας και επαρκώς οργανωμένες εταιρείες διαμόρφωσης ψυχαναλυτών και ποικίλων ψυχοθεραπευτών. Εντούτοις, μεταξύ των γιατρών και των νοσηλευτών καθυστερεί ακόμη η γνώση των ψυχολογικών παραμέτρων της νόσου, όπως και μεταξύ των ειδικών της ψυχικής υγείας εξακολουθεί να διατηρείται η απόστασή τους από την τρέχουσα πρακτική της ιατρικής. Ανάγκη λοιπόν να συναντηθούν οι «δύο πλευρές», με όφελος και την ευεξία των πασχόντων υποκειμένων αλλά και την ψυχική άνεση των επαγγελματιών υγείας. Ανάγκη ακόμα να υπογραμμιστεί καταλλήλως και ο συναφής προβληματισμός για το `ευ ζην` και το `ευ θνήσκειν`. Τα κείμενα αυτής της συλλογής είναι άρθρα που έχουν γραφτεί κατά καιρούς και με διαφορετικές αφορμές, προσπαθώντας πάντα να απαντήσουν στην ίδια ακριβώς αγωνία για την καθημερινή `ποιότητα ζωής` μέσα σε μια κοινωνία που, ενώ την προβάλλει ως αξία, την παραβιάζει καθημερινά μέσα από τις πρακτικές της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]