Φαίνεται πώς σ` όλους μας λίγο-πολύ αρέσει ν` ασχολούμεθα με τον πηλό. Το άγγιγμα καί το ζύμωμα του μαλακού καί εύπλαστου αυτού υλικού, πού πάνω του μένει καί το πιο απαλό δαχτυλικό αποτύπωμα, δίνει πολύ χαρά σε μικρούς καί μεγάλους. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί πολλούς τους ενθουσιάζει ή ιδέα της δημιουργίας μιας μορφής μέσα από την άμορφη μάζα. Άλλοι πάλι, κάνοντας την πρώτη τους γνωριμία με τον πηλό, νιώθουν να ξαναγυρίζουν στα παιδικά τους χρόνια, τότε πού τρελλαίνονταν να σκάβουν στο χώμα και στην άμμο. Ακόμα, αυτή ή ξεχωριστή αίσθηση πού δίνει ή επαφή με τον πηλό, οφείλεται στο ότι μπορεί κανείς να του δώσει όποια μορφή θέλει με τα χέρια του καί χωρίς τη μεσολάβηση εργαλείου όπως στην ξυλογλυπτική ή τη μεταλλουργία. Έτσι ξυπνάει μέσα του ή χαρά της άμεσης επαφής του ανθρώπου με τη γη. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]