Αν άλλοτε, στα χρόνια φιλοσόφων όπως ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης, με την άσκηση της φιλοσοφίας οι θιασώτες της αποσκοπούσαν στο να κάνουν τους ανθρώπους πιο έξυπνους και ικανούς να χειριστούν σπουδαίες δημόσιες και ιδιωτικές υποθέσεις των, ή αν αργότερα, στην ελληνιστική εποχή, το ιδανικό των φιλοσόφων ήταν η σωτηρία της ψυχής, στην περίοδο της Αναγέννησης η φιλοσοφία άλλαξε πάλι προσανατολισμό. Τότε έζησαν και έδρασαν ορισμένοι υπέροχοι άνθρωποι που προσπάθησαν να πάνε την φύση πιο πέρα από εκεί που την άφησε ο δημιουργός της, για να κάνουν το ανθρώπινο γένος ευτυχισμένο - όχι σε κάποιον άλλο κόσμο σαν αυτόν που ευαγγελίζονται οι απολογητές των θρησκειών, αλλά εδώ, πάνω στην γη. (. . .) Οι συναρπαστικές και, ενίοτε, οδυνηρές περιπέτειες των χαρισματικών εκείνων φιλοσόφων της Αναγέννησης, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα σ` έναν κόσμο φανταστικό, διαφορετικό από το δικό μας μηχανιστικό σύμπαν, αποτελούν την βασική υπόθεση του μαγικού δράματος που αναπαριστά το βιβλίο αυτό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]