Το 1851 στην έρημο της Καλιφόρνια, μέσα στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Κλάιντ Μόργκαν, ο Άλεξ Χάρισον πεθαίνει από δίψα και εξάντληση, χτυπημένος από τον πυρετό του χρυσού. Ο Κλάιντ Μόργκαν - που ταξίδεψε από την Βοστόνη για να βρει το χαμένο φίλο του - πληροφορείται πως ο Άλεξ Χάρισον βρισκόταν στα ίχνη μιας πλούσιας φλέβας χρυσού πριν τον προλάβει ο θάνατος. . . Ο πυρετός του χρυσού τον κυριεύει αμέσως και αρχίζει με τη σειρά του τη σκληρή ζωή του χρυσοθήρα, περιτριγυρισμένος από καθάρματα, βρόμικες πόρνες, στημένες παρτίδες πόκερ και παράνομο ουίσκι. Στο περιβάλλον αυτό, όπου η ανθρώπινη ζωή μετράει λιγότερο από του άλογου, ο Κλάιντ παραλαμβάνει τα ερωτικά γράμματα κάποιας μυστηριώδους Λούσι, που απευθύνονται στον -νεκρό πλέον- φίλο του. Στην αρχή από συμπόνια και στη συνέχεια γοητευμένος από τον τρυφερό λυρισμό της γραφής της, ο Κλάιντ αρχίζει να απαντά στα γράμματά της υποδυόμενος τον νεκρό φίλο του. Έτσι, δι’ αλληλογραφίας, την ερωτεύεται παράφορα. . . Ο Φιλίπ Τιρό, με δεξιοτεχνία που ξαφνιάζει, χειρίζεται δύο είδη γραφής: του σκληρού, μαύρου μυθιστορήματος και της αισθηματικής νουβέλας, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα βιβλίο αντάξιο των καλύτερων γουέστερν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]