Η Λουκρητία των δηλητηρίων είναι ένα μιθριδατικό κείμενο εθισμένο σε ουσίες-ιδέες-συναισθήματα όπως η εξουσία, η αλαζονεία, η μητρότητα, ο έρωτας και οι ανθρώπινες επιθυμίες. Σκιαγραφεί σχέδια ανθρώπων, οι οποίοι μπορούν να εξουσιάζουν τις ζωές άλλων ανθρώπων και τα παρουσιάζει ολοζώντανα επί σκηνής. Η Λουκρητία με την ισόθεη εξουσία που της χαρίζει η γέννησή της (κόρη του Πάπα Βοργία) επιβάλλεται καθορίζοντας τις ζωές των άλλων ηρώων και εδώ έγκειται το παιχνίδι που ενθουσιάζει τον Βίκτωρ Ουγκώ, ο οποίος με μαεστρία ανατρέπει μέσα σε λίγες φράσεις, από τη μία θεατρική στιγμή στην άλλη τις καταστάσεις που η φαντασία του δημιούργησε μυθιστορηματικά με βάση το ιστορικό πρόσωπο. Η μητρότητα έρχεται ν` ανατρέψει το αλαζονικό σχέδιο της Λουκρητίας, ενώ ζητά την κεφαλή επί πινάκι εκείνου που της σπίλωσε το όνομά της και καθαιρώντας το γράμμα `Β` μετέτρεψε το Βοργία σε όργια. Η ζωή στον Ουγκώ `παίζει` όπως ακριβώς και στην πραγματικότητα. Κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει πάνω από αυτή. Ο ένοχος μέσα σε λίγα θεατρικά λεπτά είναι η ίδια η ανατροπή. Ο γιος της Τζενάρο. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την ουσία του λόγου με στόχο να μεταφέρουμε στον σύγχρονο ανυπόμονο θεατή κάτι από το παιχνίδι και την ευφυΐα του Γάλλου κλασικού. Αποφύγαμε τις δραματουργικές παγίδες που κρύβονται στην τεράστια έκταση των ιστορικών στοιχείων, τα οποία δεν προσαρμόζονται στη σημερινή κοινωνία της άμεσης πληροφόρησης. Το μαύρο χιούμορ του Ουγκώ υπήρξε το δικό μας `δηλητήριο` που με καθαρά θεατρικές πρακτικές προσπαθούμε να το αναδείξουμε.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]