Εδώ και δεκαοκτώ περίπου αιώνες, το έργο του Λουκιανού, ζωντανός οργανισμός, διατηρεί το σφρίγος και τη λάμψη του. Θα ήταν δύσκολο να περιγράψει κανείς με συντομία τη διεθνή επιβολή του. Από τα αρχαία ως τα νεότερα χρόνια (αποφασιστική καμπή η Αναγέννηση), συγγραφείς με τους πιο ανόμοιους προσανατολισμούς, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, φανερώνουν εμπράκτως τη γοητεία του έργου αυτού: ο Αλκίφρων και ο Αρισταίνετος, ο Ηλιόδωρος και ο Θεόδωρος Πρόδρομος, ο Ρόιχλιν και ο Έρασμος, ο Ραμπελαί και ο Μπουαλώ, ο Αριόστο και ο Σαίξπηρ, ο Θερβάντες και ο Συρανό ντε Μπερζεράκ, ο Φοντενέλ και ο Φενελόν, ο Βολταίρος και ο Σουίφτ, ο Βίλαντ και ο Γκαίτε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
