Ο ρεαλισμός θα επανακάμψει όταν ο ρομαντικός ηρωισμός θα υποχωρήσει μπροστά στις αντιηρωικές προσγειωτικές τάσεις της ελληνικής κοινωνίας που αρχίζει να βλέπει τη δυνατότητα επιβίωσης όχι μέσω εδαφικών διεκδικήσεων αλλά μέσω της οικονομικής ευρωστίας: ο ήρωας υποκαθίσταται από τον αντιήρωα ή πιο σωστά από τον ήρωα της καθημερινότητας. Ο πιο χαρακτηριστικός μυθιστορηματικός χαρακτήρας αυτής της αλλαγής υπήρξε πρωταγωνιστής του Δ. Βικέλα «Λουκής Λάρας». Το μυθιστόρημα «Λουκής Λάρας» θεωρήθηκε από την κριτική ως το έργο που εισήγαγε μιαν αντιηρωική σκοπιά η οποία αποτέλεσε ευνοϊκή συνθήκη και προϋπόθεση για τον ελληνικό αφηγηματικό ρεαλισμό. Το ηθικό πλαίσιο που προτείνει επιτελεί μία λειτουργία αποτελεσματική σε δύο επίπεδα: στο ατομικό και συλλογικό. Προσπαθεί να δικαιώσει την προσωπική ιδεολογία του καθώς και τη στάση της κοινωνικής τάξης του απέναντι σε θέματα εθνικά, χρησιμοποιώντας την ιστορία της ζωής κάποιου άλλου, και επιχειρώντας να δώσει στην εξιστόρησή της έναν παραδειγματικό χαρακτήρα. Ξεκινώντας από ένα λίγο ως πολύ προσωπικό κίνητρο καταλήγει σε μια πολιτική πρόταση μέσω της έκφρασης της ιδεολογίας μιας κοινωνικής τάξης που αξίωνε έναν καθοριστικό ρόλο στην υπό διαμόρφωση ελληνική κοινωνία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]