"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" μας εξομολογείται ο Κάρολος Κουν. Βλέπουμε θέατρο, συμμετέχοντας όλοι στη θεατρική διαδικασία, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, λοιποί καλλιτεχνικοί συντελεστές και θεατές, για να νιώσουμε ο ένας την ευαισθησία του άλλου μέσω αυτής της μορφής τέχνης· για να συγκινηθούμε και να συγκινήσουμε με τις αλήθειες,
τα ανθρώπινα πάθη μας, τα προσωπικά αδιέξοδα, τις ηθικές αμφιβολίες και την ποθεινή λύτρωση στο τέλος όλων όσα διαδραματίζονται επί σκηνής.
Κι όταν η αυλαία πέφτει, γεμάτοι μαγεία θεάματος και κατανόηση υπαρξιακών καταστάσεων, αισθανόμαστε πλέον αλληλοεξαρτώμενα συγκινησιακά μέλη αυτού του διεγερτικού πολιτισμικού θαύματος που συντελέστηκε επί σκηνής.
Τις ημέρες του 2012 πάμε στο θέατρο με το "Λογοτεχνικό ημερολόγιο". Οι σελίδες του, μιλώντας μας για το δράμα ή την κωμωδία, για το ανυπέρβλητο μεγαλείο της αρχαίας τραγωδίας ή τον Σαίξπηρ, τα μυστικά της υποκριτικής τέχνης, για φημισμένες παραστάσεις και μεγάλους ηθοποιούς που
άφησαν εποχή, είναι γραμμένες από σπουδαίους νεοέλληνες λογοτέχνες, θεατρικούς συγγραφείς, γνωστούς σκηνοθέτες, ηθοποιούς και θεατράνθρωπους, οι οποίοι μας ξεναγούν πίσω απ` τις κουΐντες της απαράμιλλης θεατρικής τέχνης.
