Δέκα κείμενα με τη μορφή μύθων, και πολλές φορές με τη χρήση μυθικών στερεοτύπων, σε μια προσπάθεια για να προσεγγιστεί δια της γραφής η αρχετυπική προφορική καταγωγή του είδους. Αυτή που έδινε τη μαγεία των μουσικών παραλλαγών μέσα από τα εναλλασσόμενα στόματα των νυχτερινών παραμυθάδων. Κείμενα - μύθοι που εμφανίζουν άλλοτε το πλήθος των συγκρουόμενων απαντήσεων, που καθιστούν τα ερωτήματα αυτά και πάλι αναπάντητα. Ερωτήματα για την ύπαρξη, για το χρόνο, για το χώρο, για την τέχνη, για την εξουσία, για τον έρωτα, για το θάνατο. Μύθοι που δείχνουν μέσα από την αφηγηματική τους αχρονικότητα ότι η εξέλιξη μέσα από τις πανάρχαιες κοινωνίες στις σημερινές και η ικανοποίηση των αναγκών και της ποιότητας της ζωής - αποτέλεσμα των επιτευγμάτων των επιστημών και της τεχνολογίας - δεν έδωσαν εντέλει κάποιες ικανοποιητικές απαντήσεις, αλλά πρόσθεσαν στο παραπάνω ερώτημα κι άλλες πτυχές. Έτσι δεν έζησαν ούτε αυτοί καλά, ούτε εμείς καλύτερα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]