H μελέτη αυτή για το λόγο και το μύθο, που κυκλοφόρησε το 1976, έγινε αφορμή τόσο για το συγγραφέα όσο και για άλλους, που την τίμησαν και την πρόσεξαν, να τεθούν μερικά ερωτήματα που αφορούν ευρύτερα επιστημονικά προβλήματα. Άλλωστε αρκετοί προβάλλουν επίμονα την άποψη ότι ζούμε σε μια αντιμυθική εποχή, όπως τη διαμορφώνει όπου γης ο λεγόμενος δυτικός πολιτισμός. Αν τούτο αληθεύει, τότε είναι φυσική και δικαιολογημένη η αντίδραση του ανατολικού πολιτισμού, που με διάφορες εκδηλώσεις του, σοβαρές και κακέκτυπες, επιχειρεί να αλλοιώσει και να διαβρώσει ίσως το δυτικό πολιτισμό, εισβάλλοντας δυναμικά στην περιοχή του. Επομένως εξαρχής επιβάλλεται να τονίσω ότι η μήτρα του μύθου εντοπίζεται στον ανατολικό πολιτισμό, ενώ η μήτρα του λόγου στο δυτικό. Όμως τούτο δεν διαφωτίζει επαρκώς τα πράγματα, και έτσι η επιστημονική πλευρά προβάλλει το αίτημα για ένα ξεκαθάρισμα των όρων λόγος και μύθος, και συνάμα για μια σωστή εκτίμηση των ιστορικών δεδομένων. Τούτη ακριβώς την προσπάθεια ανέλαβα, επιχειρώντας να ερευνήσω και να δω τα δεδομένα και τα νοήματα στο χώρο του ελληνικού πολιτισμού. Σε τούτο το χώρο, κατά την άποψή μου, βρίσκονται και οι ρίζες του ανατολικού πολιτισμού, και απ` αυτόν το χώρο ξεκινάνε οι προεκτάσεις και η κυριαρχία του λόγου μέσα στα όρια του δυτικού πολιτισμού. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]