Τον τελευταίο καιρό, όλο και συχνότερα, πληθαίνουν οι φωνές (. . .) για το τέλος, το μαρασμό, την κρίση ή, ακόμη, και το «θάνατο» της θεωρίας. (. . .) Τα κείμενα που απαρτίζουν τούτο το βιβλίο, γραμμένα με ποικίλες αφορμές στη διάρκεια των δέκα τελευταίων χρόνων, από τη μια πλευρά, έρχονται να αμφισβητήσουν αυτές τις «θεωρίες» για την απαξίωση της θεωρίας, πιστεύοντας πως είναι, περισσότερο από ποτέ, αναγκαίος ο θεωρητικός στοχασμός γύρω από τους ιστορικούς όρους παραγωγής, μετάδοσης και πρόσληψης του λόγου. Και από την άλλη, από μια ορισμένη άποψη, έρχονται να συμφωνήσουν με αυτόν τον αντιθεωρητικισμό. Αφού, ορμώμενα από τη μέχρι τώρα πλούσια θεωρητική παραγωγή και παραφράζοντας ελαφρά τον μπρεχτικό στοχαστή (δηλαδή θεωρητικό) κύριος Κόυνερ, δηλώνουν ευθαρσώς πως και τα ίδια είναι ακόμη μεγαλύτεροι εχθροί της θεωρίας. Θέλουν δηλαδή να επιδιώκουν μιαν άλλη, καλύτερη, θεωρία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]