Τα "Λόγια της πλώρης" (1899), μαζί με το "Ζητιάνο" (1896), αποτελούν τα δύο αριστουργήματα του Ανδρέα Καρκαβίτσα και αποκαλύπτουν ανάγλυφα τις δύο όψεις της ελληνικής ζωής και γης όπως ήταν στα τέλη του περασμένου αιώνα: τη θάλασσα το πρώτο, τη στεριά το δεύτερο.

Η θάλασσα ήταν η μεγάλη αγάπη του Καρκαβίτσα. Την έζησε από κοντά, υπηρετώντας ως έφεδρος ανθυπίατρος, στην αρχή, και ως μόνιμος γιατρός σε εμπορικό πλοίο, αργότερα. Εκεί γνώρισε όλες τις χαρές και τις λύπες της θαλασσινής ζωής, συναναστράφηκε μ` όλους τους χαρακτήρες των ναυτικών, γνώρισε όλους τους καημούς και άκουσε πολλές θαλασσινές ιστορίες, διηγήσεις και θρύλους.

Καρπός αυτής της εμπειρίας του μεγάλου πεζογράφου μας ήταν τα "Λόγια της πλώρης", μια συλλογή 20 θαλασσινών διηγημάτων , όπου απολαμβάνει ο αναγνώστης τις μεγάλες λογοτεχνικές αρετές του Καρκαβίτσα: άψογη νεοελληνική γλώσσα (ιδανική για την εποχή εκείνη), ζωντανούς διαλόγους, πειστικότατες περιγραφές, άφθονο λεξιλογικό πλούτο. Γι` αυτό και γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, που παραμένει ίδια επί ένα σχεδόν αιώνα.