Ένας πατέρας μιλάει στο γιο του. Σε ένα γιο που η φωνή του δεν ακούγεται πουθενά μέσα σε τούτο το βιβλίο, πρόσωπο ίσως υπαρκτό, ίσως ανύπαρκτο, πάντως βουβό. Παντρεμένος δύο φορές, και όμως μόνος. Πατέρας δύο παιδιών, και όμως μόνος. Ήθελε να ζήσει το μεγάλο πάθος, αλλά δεν το συνάντησε ποτέ. Έκανε ένα σωρό όνειρα για τον γιο του, που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ. Πρόσωπο κατεξοχήν τραγικό, διατηρεί τη γνησιότητά του κι εκδηλώνει την απεγνωσμένη του ανάγκη να ερωτευθεί, να επικοινωνήσει με κάποιον, ν` αγγίξει, ν` αγγιχτεί. Κάποια στιγμή θ` αναπολήσει τα παλιά, θ` απλώσει ικετευτικά το χέρι του, ύστατη απόδειξη πως δεν έχει πάψει να πιστεύει στον άνθρωπο. Και σαν χείμαρρος, θα ξεχειλίσουν από μέσα του τα λόγια που δεν πρόφερε ποτέ. Με γράψιμο μοντέρνο, με θέμα ιδιαίτερα καυτό για τον σημερινό άνθρωπο, η συγγραφέας συνδυάζει αριστοτεχνικά τις πιο βαθιές και τραγικές αλήθειες με τα πιο έξυπνα χιουμοριστικά ευρήματα, και καταφέρνει να μιλήσει στην ψυχή μας χωρίς να μας παρασύρει στο κλίμα μοναξιάς που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Ένα πραγματικά αισιόδοξο βιβλίο!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]