Η Λέρος, ένα από τα βόρεια νησιά του δωδεκανησιακού συμπλέγματος, ανήκε στην αρχαιότητα όχι στο δωρικό, όπως όλα τα νοτιότερα από αυτή νησιά, αλλά στον ιωνικό χώρο, μαζί με την Πάτμο, τους Λειψούς και άλλα μικρότερα. Η ιωνική απαλότητα είναι αποτυπωμένη στα υπέροχα τοπία της και ακόμη στην ομιλία των σημερινών κατοίκων που, αντίθετα με τη διάλεκτο των νοτιότερων νησιών, είναι στρωτή και απαλλαγμένη από τραχύτητα. Η Μίλητος, η μεγάλη μητρόπολη της Ιωνίας, υπήρξε το κέντρο και η πρωτεύουσα για τα ιωνικά νησιά, ενώ συγχρόνως αυτά αποτελούσαν το απαραίτητο συμπλήρωμα της μιλησιακής «χώρας», μια προέκταση της μέσα στο χώρο του Αιγαίου. Αλλά η ζωή στη Λέρο μαρτυρείται αρκετές χιλιετίες νωρίτερα, από τη νεολιθική περίοδο έως την παλαιοχριστιανική, τη βυζαντινή και την ιπποτική περίοδο, έως και τις ημέρες μας.
