(...) Το παρόν λεξικό φιλοδοξεί να προσφέρει στον αναγνώστη τον λεξιλογικό θησαυρό των συνωνύμων, αντωνύμων και συναφών λέξεων της ελληνικής γλώσσας οργανωμένο, ταξινομημένο και κατάλληλα επεξεργασμένο για πρακτική εφαρμογή. Το εντυπωσιακό αυτό λεξιλογικό υλικό, που ανέρχεται συνολικά σε 250.000 καταχωρίσεις (συνωνύμων, αντωνύμων και συναφών λέξεων), προσφέρεται σε αυτοτελή λήμματα, χωρίς να περιπλανάται ο αναγνώστης από το ένα λήμμα στο άλλο για να επιτύχει συνολική πληροφόρηση για τη λέξη που αναζητεί. Αυτό που αξίζει να τονισθεί ιδιαίτερα και που αποτελεί αντικείμενο σκληρής πνευματικής εργασίας είναι η παράθεση των συνωνύμων, όχι κατά απλή αλφαβητική τάξη, αλλά με κριτήριο τη σημασιολογική εγγύτητα των συνωνύμων σε κάθε λήμμα του λεξικού. Ότι μια τέτοια σημασιολογική κατάταξη διευκολύνει σημαντικά τον αναγνώστη στην αναζήτησή του είναι αυταπόδεικτο, όπως είναι σαφές ότι είναι συνάμα αναπόφευκτη η υποκειμενική μέχρι ενός σημείου εκτίμηση της σημασιολογικής εγγύτητας, ιδίως των πιο απομακρυσμένων συνωνύμων. Ένα τεράστιο πλήθος παραδειγμάτων φωτίζει και διακρίνει τη συνωνυμική σχέση των λέξεων, ενώ ένα επίσης μεγάλο πλήθος Σχολίων (φθάνουν τα 500) περιγράφει τη σημασιολογική διαφοροποίηση και χρήση συνωνύμων ή ολόκληρων σημασιολογικών και εννοιολογικών ενίοτε πεδίων (βλ. Εισαγωγή). Και επειδή, βεβαίως, στη γλώσσα η χρήση συνδέεται αδιαχώριστα με τις σημασίες των λέξεων -ο Wittgenstein ιδίως είναι εκείνος που επέμεινε στον προσδιορισμό της σημασίας των λέξεων με βάση τη χρήση τους στην ομιλία, επιβεβαιώνοντας τη σοφή λατινική ρήση `usus norma loquenti`- ένα ιδιαίτερα προσεγμένο και επεξεργασμένο σύνολο χαρακτηρισμών χρησιμοποιείται ευρέως στο παρόν λεξικό, για να προσδιορίσει τη χρήση των συνωνύμων, ακόμη και να προφυλάξει από δυσάρεστες αστοχίες. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]