Η ομοιότητα του ήχου πολλών λέξεων της ελληνικής γλώσσας προσδίδει σ* αυτές ένα ιδιαίτερο, έναντι των άλλων, χαρακτηριστικό: τις κατατάσσει στην κατηγορία των ομοήχων. Πράγματι, μελετώντας την ελληνική γλώσσα, καθ` όλη την ιστορική της πορεία, από την ομηρική έως και την κοινή (δημοτική), συναντάμε πολλές λέξεις που ομοηχούν προς άλλες, όχι κατ` ανάγκη του αυτού μέρους του λόγου (υπάρχουν πολλά επίθετα που ομοηχούν με ρήματα και ουσιαστικά). (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
