Τι πραγματεύεται ένα βιβλίο με τίτλο `Λέξεις, Εμπειρία και οι Ακροβάτες` και υπότιτλο `Ο Ενσώματος Ιδεαλισμός στην Ποίηση`; Το βιβλίο αυτό ξεκινά από ορισμένα ερωτήματα για την ποίηση, τα οποία όμως συνδέονται ευθέως με κεντρικά φιλοσοφικά ερωτήματα. Οπότε τα ερωτήματα για την ποίηση διερευνώνται αμιγώς φιλοσοφικά οδηγώντας έτσι σε μία συγκεκριμέ-νη φιλοσοφική θεώρηση, η οποία στη συνέχεια προσφέρει και μία συγκεκριμένη οπτική για την ποίηση.
Συνήθως, η φιλοσοφική διερεύνηση αναγνωρίζεται πιο εύκολα, ως τέτοια, αν αποτελεί μελέτη κειμένων της φιλοσοφικής παράδοσης. Αν δηλαδή αποτελεί ένα δευτερογενή φιλοσοφικό στοχασμό. Σε μία τέτοια περίπτωση, η ποίηση θα φωτιζόταν μέσα από τις παρατηρήσεις φιλοσόφων όπως ο Πλάτωνας, ο Χέγκελ, ο Νίτσε, ο Χάιντεγκερ, ή ο Βιτγκενστάιν. Όμως οι λέξεις που ακολουθούν επιδιώκουν ένα πρωτογενή φιλοσοφικό στοχασμό. Ένα στοχασμό που περιστρέφεται γύρω από ερωτήματα πρωταρχικά, για το νόημα των λέξεων, την εμπειρία και τη φύση ανθρώπων και πραγμάτων.
Με αυτόν τον τρόπο η ποίηση φωτίζεται από την ίδια τη φιλοσοφική διερεύνηση. Μια διερεύνηση υπό το πρίσμα της φιλοσοφίας της γλώσσας, της γνωσιολογίας και της οντολογίας. Τα ερωτήματα και η προσπάθεια απάντησής τους οδηγούν σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφική προσέγγιση, αυτήν που ονομάζω ενσώματο ιδεαλισμό. Η προσέγγιση αυτή αρθρώνεται χάρη σε αλληλοϋποστηριζόμενα επιχειρήματα για τη γλώσσα, τη γνώση, και τη φύση του ανθρώπου και όσων τον περιβάλλουν. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]