Μια φράση - χρησμός για την αξία της συγχώρεσης γραμμένη από άγνωστο χέρι σε μια πολυκαιρισμένη έκδοση των Αδερφών Καραμαζώφ. Ένα μικρό, ψόφιο κοράκι και ο αποχαιρετισμός των συντρόφων του. Ένα παράνομο πάθος σιγοβράζει σαν κυδώνι γλυκό. Μια ηλικιωμένη γυναίκα απολαμβάνει την τάρτα της σαν να τρώει την ίδια τη ζωή. Μια ιδιότυπη απεργία πείνας. Ο καημός ενός γύφτου γκαϊντατζή μόλις μαθαίνει ότι έχει φύσημα στο στήθος. Η ονειροφαντασιά ενός άντρα στο παλιό γουναράδικο του πατέρα του κάθε φορά που ακούει το `This hard land` του Bruce Springsteen.
Η κληρωτίδα της ζωής. Τα αδιάκοπα γυρίσματα της τύχης. Οι άνθρωποι και οι σκιές τους σε ανεξόφλητους λογαριασμούς της μνήμης. Θηρευτές και θηράματα σε απρόβλεπτες συναντήσεις. Ιστορίες για ό,τι ζωντανεύει και ό,τι ξεφτίζει σ` αυτόν τον κόσμο που μια λειψή αριθμητική μπορεί να τον βγάλει και μηδενικό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]