Τον άνθρωπο τον τυράννησε πάντοτε το αβέβαιο μέλλον, τον απασχόλησε έντονα η γονιμότητα της γης και η δική του, τον παίδεψαν οι νεκροί του - ανάμνηση και φόβος μαζί. Με το πέρασμα λοιπόν των αιώνων, η έγνοια του αυτή εκφράστηκε και σχηματοποιήθηκε σε μια σειρά από έθιμα -ευχολόγια και τελετουργίες- που σκοπό τους είχαν: πρώτον, να τον διαφυλάξουν από τις σκοτεινές δυνάμεις που καραδοκούσαν γύρω του κάθε στιγμή και δεύτερον, να εξευμενίσουν αυτές τις δυνάμεις, ώστε να είναι βοηθοί του στην πραγματοποίηση της ατομικής και οικογενειακής του ευτυχίας. Στο «Λαογραφικό ημερολόγιο» παρακολουθούμε τα βασικότερα από τα έθιμα αυτά, όπως διαμορφώθηκαν από εποχή σε εποχή και από μήνα σε μήνα, ανακαλύπτοντας παράλληλα τις ρίζες μας, την ιδιαιτερότητά μας και, συνεπώς, την εθνική μας ταυτότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]