Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα και τελείως ιδιότυπη περίπτωση στο ελληνικό θέατρο. Γόνος μεγαλοαστικής επιχειρηματικής οικογένειας βρέθηκε στο θέατρο ύστερα από επανάσταση εναντίον των οικογενειακών ονείρων, που τον ήθελαν συνεχιστή των παραδοσιακών επιχειρήσεων. Ο Κωνσταντάρας βγήκε πρώτα στο γαλλικό θέατρο ως ζεν πρεμιέ εκπάγλου καλλονής και όταν εισήλθε στα θεατρικά πράγματα της Ελλάδας έλαμψε με τη φινέτσα του, το γούστο του, την ευρωπαϊκή του μόρφωση και το πρότυπο της μόδας. Ήταν από τους Έλληνες ηθοποιούς που μετριώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (π.χ. του Δενδραμή, του Γιώργου Παππά, του Μήτσου Μυράτ) και φορούσε αυθεντικά το σμόκιν και το φράκο, χωρίς όπως συνέβαινε στους περισσότερους να τους «φορά» το φράκο! (. . . )

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]